ΤΟ ΟΥΤΟΠΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΕΛ | PERFORMANCES: ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ 18

Κείμενο, Αφήγηση, Φωτογραφία: Αγγελική Καρατζόγλου

Το ουτοπικό καρουζέλ

Κοιμήθηκα νωρίς χθες.

Όπως μου είπες...

Έκλεισα τα φώτα και σιγά-σιγά μουρμούρισα εκείνο το ποίημα

που ΄λεγε για μένα και για σένα και για κάτι αλλοπαρμένα μυαλά.

Και έτσι με πήρε ο ύπνος!

Το πρωί , καθώς χόρευα στους άρρυθμους χτύπους του καφέ, θυμήθηκα.

Θυμήθηκα το όνειρο της 6ης Δεκεμβρίου.

Καλά μην τρομάζεις, για το χθεσινό λέω...

Ήμουν εγώ και εσύ! Σε ένα καρουζέλ ενός εγκαταλελειμμένου πάρκου.

Μου είπες να σταματήσω να τραγουδάω, μήπως και ακούσουμε τα γέλια κάτω από την σκουριά...

Προσβλήθηκα. Καταλαβαίνεις.

Ήταν σαν να μου έσβηνες τα δειλινά.

Τι εννοείς και μετά; Δεν ξέρω δεν θυμάμαι. Θα σε αφήσω,

θέλω να ζωγραφίσω τις φωνές...

Καληνύχτα!