PERFORMANCES: ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ 14

Στη σειρά των «ηχογραφημένων αφηγήσεων και μονολόγων» η Θεοδώρα Λαζάρου αφηγείται το κείμενο «Το τελευταίο ποτό» το οποίο συνέγραψε στη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού τον Μάιο του 2020

Θεοδώρα Λαζάρου. Βιτρίνα. 18/1/2020, ώρα 18:15 

Το τελευταίο ποτό

 Της Θεοδώρας Λαζάρου

Ήταν αργά το βράδυ. Κρατούσε το ποτήρι της σαν να ήταν ό,τι πολυτιμότερο είχε εκείνη την στιγμή. Και όμως! Ήταν απλά μερικές σταγόνες οινόπνευμα. Αυτό το οινόπνευμα είχε καταστρέψει ολοκληρωτικά τη ζωή της. Τη βουτούσε με κάθε γουλιά όλο και πιο βαθιά στην απομόνωση. 

Καμιά φορά ζητούσε βοήθεια μα… Δεν ήταν ποτέ κανείς εκεί για να τη βοηθήσει. Να της χαϊδέψει τα μαλλιά, να της πει: «Σ΄ αγαπώ με κάθε ελάττωμά σου. Και ας μην έχεις σώμα κούκλας ούτε πρόσωπο καθαρό σαν χαρτί. Και ας μην είναι η ψυχή σου αγνή. Εγώ θα είμαι εδώ για εσένα να φροντίζω τα τραύματα σου, να σκουπίζω τα δάκρυά σου και να καλύπτω τις πληγές σου. Αρκεί να με χρειαστείς». Κανείς, όμως, δεν ήταν ποτέ εκεί για να της τα πει όλα αυτά, που τόσο πολύ περίμενε· σκέφτηκε και ήπιε άλλη μία γουλιά από το ποτό της. 

Πλέον ήταν μόνη της με τους δαίμονες της να την καρτερούν. Ένιωσε τον λαιμό της να καίγεται, ενώ… είδε τη φιγούρα του μπροστά της να της ζητά να χορέψει μαζί του. Χωρίς να το πολυσκεφτεί ήπιε άλλη μια γουλιά από το θανατηφόρο υγρό που υπήρχε στο ποτήρι. Τότε, γλυκιά μουσική αντήχησε στα αφτιά της. Πήγε να πιάσει το χέρι του και να χορέψουν έστω και λίγο μαζί. Μα, ξαφνικά! Η μορφή του ξεθώριασε. Ήπιε άλλη μια γουλιά βιαστικά και τον είδε ξανά, αλλά αυτός έφυγε βιαστικός. Ξανά ήπιε από το ποτήρι της ελπίζοντας να τον ξαναδεί… Μάταια όμως. Αυτός εξαφανιζόταν επανειλημμένα μετά από λίγο. 

Απεγνωσμένη συνέχισε να πίνει με δάκρυα στα μάτια. «Όχι! μην με αφήνεις! Όχι». Ούρλιαζε, αλλά κανείς δεν την άκουγε. Μια τελευταία γουλιά και το ποτήρι άδειασε. Το πέταξε κάτω θρυμματίζοντάς το σε χίλια κομμάτια, όπως την καρδιά της. Έτρεξε γρήγορα να μαζέψει τα σπασμένα κομμάτια, δεν πρόλαβε. Τα πάντα γύρω της μαύρισαν και ένιωσε να χάνεται. Έπεσε λιπόθυμη στο πάτωμα με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα και την ανάσα της πλημμυρισμένη από την εθιστική μυρωδιά του αλκοόλ. Ήταν φανερό πως αυτό ήταν το τελευταίο της ποτό… Λίγα λεπτά πριν χαθεί για πάντα ψιθύρισε: «Θα φύγω, αν με περιμένεις εκεί».